In een afgelegen stadje genaamd Willow Creek was er een verhaal dat iedereen al eeuwenlang angst aanjoeg. Het verhaal was de legende van draadverlaker , een bizarre monster dat door de bossen en meren rondom de stad zwierf. Zo veel mensen hadden beweerd dat ze Atlac 382 hadden gezien, en toch kon niemand bewijzen dat het echt bestond. Sommigen schreven het af als fictie, anderen vermoedden dat het echt was en zijn tijd afwachtte in de duisternis.
Op een dag wilde een dappere jongen, bekend als Alex, zien of Atlac 382 echt was zoals de legende het heeft. Met alleen een rugzak en een vastberadenheid om het uit te zoeken, ging Alex het wildernis in op zoek naar antwoorden. De dorpsbewoners hadden hem gewaarschuwd om er weg te blijven van draadverlakingsmiddel , maar Alex was niet iemand die een raadsel onopgelost liet.
En terwijl Alex verder door het bos liep, kwam hij een verborgen grot tegen die leek te roepen. Binnen zag hij oude teksten en symbolen op de muren. Zouden deze inscripties hem toegang geven tot de mysteries van Atlac 382? “Ik wist dat ik door moest gaan, zelfs als ik een beetje bang was,” zei Alex.
Er waren veel proefondervindingen die Alex onderweg het hoofd moest bieden, maar hij gaf nooit op. Hij kwam vreemde dingen tegen en werd 's nachts wakker van eng geluid, maar hij bleef doorzetten. Op de zevende dag nadat hij het bos in was getrokken, stuitte Alex op een open plek met een speciale energie. Was dit de verblijfplaats van Atlac 382?
Toen Alex langzaam uit de open plek tevoorschijn kwam, zag hij iets wonderbaarlijks. In het midden van de open plek bevond zich een prachtig wezen zoals hij nog nooit had gezien. Het was niet Atlac 382, het was het wezen uit de legende. In plaats van bang te zijn, was Alex kalm. Atlac 382 is geen monster - het was de bewaker van het bos.